تبدیل

ایده ی پزشکان بی مرز/پزشکی در صلیب سرخ، از وقتی هویت ِپزشک بودنم شکل کامل تری به خود گرفت کم کم در ذهنم پررنگ تر شد. وقتی فکر میکنم میبینم همیشه این رویا را داشته ام که طبابت همچون مهارتی یدی در دستانم باشد و من بدون اینکه وابسته به چیزی باشم بتوانم با آن به هرجا خواستم سفر کنم و کار کنم. اینکه سی سال یک جا بمانم تا پیر شوم، اینکه تمام روز پشت یک میز بنشینم و یک کار را انجام دهم واقعا از توان من خارج است ..

چند وقت دیگر به پیشنهاد الف. میرویم نزد مردم بلوچ. آشنایی دارد که گروهی را شناسایی کرده، از مردمان نازنینی که نیاز به کمک دارند. قرار شده اقلام دارویی را برای گروه های مختلف دربیاورم و اگر بتوانیم مبلغی هم جمع کنیم و راهی شویم .. اولین تجربه ی اینگونه ام خواهد بود. 

چند وقتی ست که از فضای مسموم ِسیستم بهداشت ِدولتی که در آن مشغول به کارم خسته و دلزده شده ام. دارم به این فکر میکنم که توقف طرح بزنم و مثل قبل برگردم به بیمارستان. جای اصلی ِیک پزشک.